Primera semanas en Bolivia

Buenos noches Holanda

Zaterdag 15-6
We zijn, met maar één aanrijding, aangekomen in Bolivia (het schijnt namelijk een heel gevaarlijke weg te zijn, door het briljante wegdek icm de hoogte, waar chauffeurs regelmatig last van schijnen te hebben). Onze eerste tussenstop is Lake Titicaca, een van de hoogste toeristische meren ter wereld, bij het plaatsje Copacabana. Renée en ik zijn met de boot naar het eiland 'Isla del Sol' (eiland van de zon) gegaan en hebben er in de volle zon een 8 kilometer lange wandeling gemaakt van het noorden naar het zuiden. Het hoogste punt was op 4400 meter hoogte, waar we een prachtig uitzicht hadden op het grote meer, dat wordt begrenst door Peru en Bolivia.

Hierna volgde een korte busrit (4 uur) naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Deze stad is omringt met (ijs)bergen, waardoor het uitzicht bij aankomst waanzinnig was. Helaas was de stad zelf afschuwelijk lelijk en vies, waardoor we geen zin hadden in een heel lang verblijf. Uiteraard is er wel van alles te doen in de buurt van deze stad, waaronder trips richting de amazone/een jungleachtige gebied.

Donderdag 20-6
Om in de jungle te komen, moesten we 24 uur lang in de bus zitten, rijden over onverharde wegen terwijl het regende. Dit leek ons niet zo'n strak plan, waardoor we al snel belandden bij een 45 minuten durende vlucht in een mini vliegtuigje (er konden toch nog 20 personen in) richting Rurrenabaque, de voorstad van de amazone/het jungleachtige gebied. Daar begon onze driedaagse tour. We begonnen met een 3-uur durende boottocht richting onze lodge. We zaten in het bootje met z'n 6en, wij, een Frans stel, een kok en de gids. Nog geen vijf minuten in de boot en we komen al een groep gekke kwèkende vogels tegen. Meteen stoppen, fotootjes schieten en weer doorgaan. Het bleek dat deze genaamde 'wilde kippen' overal langs de rivier zaten en eigenlijk niet zo bijzonder waren. Maar toch, wel lache voor ons. Niet heel veel later lag hij daar dan, het eerste monster lag doodstil te badderen in het riviertje, de kaaiman. Deze kaaimannen hebben we genoeg gezien in de amazone, iedere tien meter lag er weer eentje ons op te wachten, voor als we in het water zouden vallen. Verder hebben we ook veel capibara's gezien, dit zijn een soort grote, maar hele schattige cavia's. Ook mogen de aapjes, vele soorten vogels en irritante moskito's (muggen) niet ontbreken. De mooiste beesten waren toch de roze rivierdolfijnen, die ons af en toe ik kleine groepjes volgden. Eigenlijk hadden we dus alle mogelijk aanwezige diertjes gezien in de jungle, op eentje na: de anaconda.
De volgende ochtend gingen we hier naar op zoek in het moeras met onze laarzen aan. Na 2.5 uur zoeken, was onze missie helaas niet geslaagd. Eenmaal terug bij onze lodge gingen we na de lunch ons diner bij elkaar vissen. Nederlanders blijken hier wel een talent voor te hebben, aangezien het Franse koppel én de gids geen één eetbare vis hadden gevangen. Gelukkig hadden Renée en ik er bij elkaar, naast een heleboel onbruikbare vissen, zes piranha's gevangen die we tijdens ons avondmaal hebben opgegeten (er zat nauwelijks te eten aan, maar ze smaakten prima). Toen het donker was stapten we weer de boot in om te kijken hoeveel kaaimannen er nou daadwerkelijk in het riviertje lagen te badderen. Hun ogen reflecteerden door onze zaklampen en we zijn er wel tientallen tegengekomen.
Tijdens de laatste dag van onze jungle tour hebben we in de rivier gezwommen waar alle kaaimannen ons aan zaten te staren, maar gelukkig hebben ze geen poging gewaagd om richting ons te zwemmen, we waren namelijk in het gezelschap van een aantal rivierdolfijnen, die toch echt een maatje te groot waren voor de kaaimannen. Weer terug in La Paz om naar onze volgende bestemming te gaan: Sucre.

Dinsdag 25-6
In Sucre hebben we het rustig aan gedaan, geen exotische tours, maar even wat tijd om lekker tot rust te komen in deze 'witte' stad. Veel witte gebouwen en kerken, mooie pleintjes die ontbraken in La Paz. In Sucre hebben we quad gereden door de bergen, waardoor we een prachtig uitzicht hadden op de stad en de natuur.

29-6
Op naar de mijnen van Potosi. Deze stad staat bekend om haar mijnen, ze schijnen niet overal even veilig te zijn, en de temperaturen kunnen diep in de mijnen flink oplopen tot 40 graden. Helaas is het in Potosi fris, aangezien dit de hoogst gelegen stad is in Bolivia. Morgenochtend begint de tour in de mijnen, duimen dat we het overleven!

Hasta pronto!