Op naar Zuid-Oost Azië

Voordat we naar Thailand vertrekken hebben we eerst nog een paar dagen in Jogjakarta (Indonesië) besteed. Het barst er van de culturele eigenaardigheden, daar het zelfs een koninkrijk binnen een land is. Het is er toeristischer dan Semarang, wat het allemaal wat gemakkelijker maakt qua vervoer en variëteit van eten. Op een van de dagen hebben we gehiked in de bergen, een waterval bezocht en hebben we ons op de terugweg af laten zetten bij een zeer bekend tempelcomplex met de naam Prambanan. De hindoeïstische tempels die hier staan zijn minstens zo bijzonder als de boeddhistische tempel Borobudur (Renée en ik vinden ze zelfs indrukwekkender!), dus voor iedereen die een bezoek aan het Java eiland gaat bezoeken is het een must see. Nadat we onze Nederlandse opvolgers in Semarang hebben ontmoet en afscheid hebben genomen van onze Indonesische vrienden is het tijd om dit hoofdstuk af te sluiten.

Backpacken in Zuid-Oost Azië: velen zijn ons voor gegaan, maar hoogstwaarschijnlijk zullen er nog meer volgen, dus het moet wel goed te doen zijn en er moet iets te vinden of doen zijn, anders zou het niet zo in de belangstelling staan. Onze eerste bestemming is Bangkok, de hoofdstad van Thailand, weer een totaal andere cultuur dan de Javaanse. Op de taxi/tuk-tuk chauffeurs na zijn het zeer vriendelijke mensen. Door de verwachtingen van mensen die ons vooraf informeerden zou het een drukke, chaotische en stinkende stad zijn, al vond ik dat ze zeer overdreven. Na eerdere backpack-ervaringen en een paar maanden in Indonesië was Bangkok voor mij 'just another big city': genoeg te doen je hebt er alles, veel verschillende soorten wijken en veel toeristen. Het grote verschil met voorgaande bestemmingen had met religie te maken: op elke hoek van de straat waren er tempels te vinden en er liepen veel monniken rond. Een tweede dingetje wat er zeer aanwezig was, waren de vele afbeeldingen die overal te zien zijn van de recent (oktober 2016) overleden koning en hoe de lokale bevolking daar mee om ging (aangepaste kleding/accessoires). De dag na aankomst hebben we een begeleide fietstocht gedaan om wat meer over de bevolking, cultuur en stad te weten te komen wat zeer verhelderend was. Ze zijn zeer sociaal en gastvrij en lijken gelukkig te zijn, ondanks dat ze niet veel geld hebben. Er is genoeg te doen en zien in de stad, laat ik beginnen bij te tempels. De eerste grote tempels die we zagen waren bijzonder, weer wat anders dan degene die we kennen uit Indonesië, maar je bent er op een gegeven moment gewoon klaar mee. Een andere highlight van de stad is het paleis. Toen wij er kwamen was het er druk, heel druk en er hing een droevige sfeer. De koning is recent overleden en de lokale bevolking rouwt er erg om. Bussen vol met zwart-geklede Thaise werden uitgeladen en gingen in de speciale 6 to 8 uur durende rij staan om hem nog één keer met blote ogen te kunnen aanschouwen. Hij lag namelijk opgebaard in zijn oude verblijf, maar wij namen genoegen om het paleis van een respectvolle afstand te bewonderen. We hebben er ook lekker westers gedaan: naar een rooftop-bar cocktails drinken op de 47e verdieping van een wolkenkrabber met een prachtig uitzicht van de stad, kroegen en een club opgezocht, heel leuk allemaal, maar dit kan thuis ook, dus terug naar het oosten. De oosterse keuken stelt ook in Thailand niet teleur. Heerlijke authentieke gerechten, gekke combinaties kruiden, niet bang voor chilipepers en de overheerlijke curries die ze er hebben, ik word er wel vrolijk van en kijk iedere keer weer uit naar het lunch- en dinermoment van de dag. Voor een paar eurootjes smullen en je bent weer opgeladen voor het volgende dagdeel.

De volgende bestemming is Ayutthaya, de oude hoofdstad, in de historie meer bekend om de handel die er gedreven werd bestond ook weer uit, je raadt het wel: tempels. Gelukkig zijn deze net iets anders, het zijn namelijk ruïnes, eeuwenoude tempels die er niet vierkant met allerlei kleurtjes uitzien, maar anders, mooier, sommigen zijn vergroeit met bomen, er hangt een spirituele sfeer en bij de gedachte dat er destijds nog geen hijskranen waren kun je het niet voorstellen dat ze nu nog steeds rechtop staan. Hebben er een fiets gehuurd om op ons gemak het stadje te verkennen en ons prima vermaakt met andere backpackers in het hostel. Niet ver hiervandaan is er natuur te vinden, dus besloten we een tour naar het Khao Yai nationaal park te boeken. Op de eerste dag hebben we een vleermuizengrot bezocht en hebben we mogen bewonderen dat miljoenen van deze kleine vampiers binnen een tijdsbestek van uur uitvliegen als de zon onder is, op zoek naar prooi. Zowel onderweg als in de grot zijn we nog slangen tegengekomen om in het sfeertje te komen dat je toch écht buiten de stad bent. De dag erna zijn we met een ranger en twee Australiërs het natuurpark ingereden met een pick-up truck. Die kerel zag echt alles en als een ninja stopte hij de ene na de andere keer de auto om ons het wilde leven te laten zien met zijn verrekijker. Ook zijn we dieper het bos ingewandeld om meer wildlife te zoeken en te genieten van de frisse lucht, stilte, prachtige omgeving en watervallen. We zijn niet alle diersoorten tegen gekomen die er leven, maar dat is maar goed ook. Beren, tijgers en één krokodil zwerven er rond, wat de wandeling extra spannend maakt. We zijn gelukkig heel wat vriendelijkere dieren tegen gekomen: dubbelhoornige neushoornvogels met een spanwijdte bijna zo breed als een volwassen Thai, verschillende agamen en andere reptielen, zeldzame kleurrijke vogels, bijzondere insecten, talloze spinnen waar je u tegen zegt, paardherten en giftige slangen, al is de laatstgenoemde ook niet altijd even vriendelijk. Ook kwamen we verschillende soortgenoten tegen als makaken en gibbons, waar de baby's te schattig voor woorden waren. Door het bos zagen we dat met name veel bamboe omver was gelopen met heel veel geweld en vonden we voetsporen een aantal keer groter dan die van ons: er moest dus een grote herbivoor te vinden zijn in het gebied waar wij ons in bevonden. Het harde geluid kwam steeds dichter en dichterbij en toen we beter keken en stil waren zagen we ze. Deze beesten trokken de bamboe uit de grond alsof het niets was en aten het op. Het kippenvel stond op mijn armen toen er een trompetterde. We waren gestuit op een familie wilde Aziatische olifanten, een stuk of tien inclusief kalfjes. Op gepaste afstand hielden we ze in de gaten om hun oren te zien wapperen, hun kont te zien wiebelen en hoe ze de bamboe uit het bos rukten alsof het onkruid is. Ge-nie-ten, wat zijn dat bijzondere beesten. Deze diersoort is helaas bedreigd, maar het land doet er alles aan om de olifanten te conserveren.

Na het wilde leven en heel wat goede maaltijden vonden we het tijd om richting het zuiden te gaan. Met het vliegtuig slechts drie kwartier verder kom je in een stadje aan de kust, genaamd Krabi. Vanuit hier vinden veel doorreizen plaats naar prachtige stranden, eilanden en zee, zo helder als een glas vol met water. De eerste stop was Railey beach, een uur met de boot verwijderd van de pier. Het strand heeft een prachtig uitzicht op kleine, maar hoge onbewoonbare rotseilanden. Helaas was het bewolkt die dag, maar dat maakte het voor mij zeer aangenaam om het water op te gaan met de kajak. Met zijn tweetjes een paar minuutjes peddelen en we waren bij de rotseilanden, welke met name bewoont werden door grote hoeveelheden krabben. De dag hierna zijn we naar Ko Phi Phi gegaan, dit is ook weer een prachtig afgelegen eiland op een paar uur varen, maar totaal verpest door toerisme. Ik denk dat de zee een alcoholpromillage bevat die dicht in de buurt komt van bier. Het party eiland verplichte ons ook een avond mee te doen, gezien we anders toch niet konden slapen met de herrie die ze afspeelden. We sliepen 3 koprollen vandaan (letterlijk) bij het strand én het feestgebeuren. Iedere avond was bij ons hostel een vuurshow en ik moet eerlijk bekennen, ik was aardig onder de indruk van wat deze jonge mannen in petto hadden. Uiteindelijk hebben Renée en ik ons echt uitstekend vermaakt met een Australisch/Zweeds stel, maar dat merken te de dag erna maar al te goed. De volgende avond konden we geen druppel meer zien en een dag later hebben we de boot gepakt naar Ko Lanta, een groter en rustiger eiland om daar te detoxen, relaxen en de kerstdagen door te komen. Dit was een uitstekende keuze. Op kerstavond hebben we onszelf verwend met verse vis van de barbecue. Zelfs een niet-vis liefhebber zou hier van smullen, 800 gram super malse, sappige en heerlijke gekruide zeedelicatesse waardoor al mijn smaakpapillen gingen steigeren aangevuld met op de bbq gepofte aardappel en rijst, totaal niks mis mee. Daarna nog een klein dansje gemaakt in een strand tentje om Renée's verjaardag om 12 uur 's nachts te beginnen. Op de tevens eerste kerstdag zijn we met de scooter op stap gegaan. Begonnen bij een koffietentje om onszelf te trakteren op een stuk taart om Renée echt jarig te laten voelen om daarna de rest van het eiland te ontdekken. Hier konden we gelukkig wat rustigere plekken opzoeken in tegen stelling tot Phi Phi en we waren terecht gekomen bij een prachtig afgelegen strand, waar nog geen 10 mensen waren. Het weer was uitstekend, althans voor Renée. Ik had me gesetteld onder een met bladeren dichte boom en zelfs ik als half-vampier kon genieten van het strand met het goede weer en een boek erbij. In de namiddag mezelf nóg maar eens goed ingesmeerd om met de jarige job een volleyballetje over te gooien in het heerlijke water. In de avond hadden we zin in pizza, rare kerstmaaltijd eigenlijk, maar 30 graden met kerst vind ik minstens net zo vreemd, dus toch maar besloten om bij een van de gezellige strandtentjes het Italiaanse lekkernij te bestellen en even te Skypen met de schoonfamilie en mijn ouders. Zo af en toe heb ik wel heimwee, het voelt vreemd om in deze omgeving te zijn rond de feestdagen en Renée haar verjaardag. Aan de andere kant van de wereld zijn onze families bij elkaar en mis ik de van der Velden discussies, de gezelligheid en aanwezigheid van mijn ouders, broers, hun aanhang en de kleine prulletjes. We weten nu al dat we de eerste dagen van mijn aanstaande neefje/nichtje (ik weet lekker wel wat het word!) zullen gaan missen, beetje jammer, hadden ze toch wel rekening mee kunnen houden denk je dan (Nee hoor, grapje)? Op de eerste kerstdag vieren we normaalgesproken de verjaardag van Renée en kerst in Middelbeers en ook dat mis ik, totaal iets anders dan de gezellige drukte in mijn eigen familie maar ik mis het op een andere manier. Gezellig een biertje drinken, ook weer discussiëren en alledaagse gesprekken met vrienden, daar kijk ik ook wel wel naar uit, maar het is nog maar een paar weken en ik dwaal af. Terug naar Thailand.. hebben rondom Ko Lanta ook nog een dagje eiland-gehopt en gesnorkeld, maar de hoge verwachtingen na een snorkeltour in Karimunjawa (Java) zijn helaas niet waargemaakt, al blijft de oceaan een werkelijk paradijs met vele in grootte en kleur verschillende vissen en koraal. Hierna hebben we een vlucht+nachttrein+bus (anderhalve dag reizen) naar het noorden van Thailand gepakt. Prima nachttrein overigens, alleen de bus erna maakte me misselijk door de vele bochten onderweg. Gelukkig hebben we het, in tegenstelling tot een busgenootje, wel gehaald zonder omgekeerd te eten.

Pai, een hippie-backpackersdorp was de eerste bestemming in het noorden. Er hing een heerlijk sfeertje en er was genoeg te zien, ondanks dat het volgens de Lonely Planet van 2014 slechts 2000 inwoners zou hebben. Er waren genoeg bijzondere mensen, dagelijks een leuke avondmarkt, krokodillen hamburgers en om het af te maken sliepen we in een grappig tweepersoons hutje. Ook hier zijn we met de scooter op pad gegaan om de buurt verkennen: warmwater bronnen, watervallen en een canyon met een waanzinnig uitzicht op de omgeving, genoeg te zien. Ook zijn we een dag op pad gegaan naar een opvang- / conserveringcentrum gerund door een Mexicaan. Ze kweekten van allerlei fruit, groente en kruiden, maar de echte reden waarom we hier naartoe gingen waren de olifanten. Hier werd gezorgd voor twee zwangere olifanten, moeder en dochter, de een bijna net zo breed als lang omdat ze al 3 maanden overtijd was (schijnt gewoon te kunnen als ze er nog geen zin in hebben, inmiddels dus al 25 maanden). We hadden de hele namiddag de tijd om met dames te knuffelen en ze lieten het nog met alle plezier toe ook. Natuurlijk wel nadat we ze eerst hadden gevoed met kilo's bananen en pompoen. De beesten werden er twee keer per dag in de rivier gewassen en dat gaf ons ook de mogelijkheid ze te helpen, prachtig om die beesten te zien rollebollen in de rivier. Ze liepen vrij rond op hun terrein en zagen er gelukkig uit, wat voor ons erg belangrijk was, gezien we ook horrorverhalen hoorden over rijden op die beesten, kettingen waar ze mee vast zitten en scherpe haken de gebruikt werden om ze te sturen op andere verblijfplaatsen. Geslaagde dag olifant knuffelen en tijd om naar de volgende bestemming te gaan om daar oud- en nieuw te vieren.

Op de heenweg naar Pai werden we misselijk door de vele bochten in de weg, dus besloten we terug te rijden naar Chiang Mai met de scooter. Het ligt slechts 140 kilometer en 472 bochten verwijderd van Pai, en deze paar uur durende tocht bezorgde ons goede spierpijn, maar geen misselijkheid. Onderweg hebben we kunnen genieten van het prachtige uitzicht in het noorden van Thailand. Op oudejaarsdag kwamen we aan in Chiang Mai en hadden in de avond afgesproken met een stel die Renée kent van haar middelbare schooltijd en toevallig ook in dezelfde stad waren, om samen te eten en het nieuwe jaar in te gaan. De grote vuurwerkshow was afgelast in verband met het overlijden van de koning, maar de stad staat er meer om bekend dat vele lampionnen de lucht ingaan om vervolgens een wens te doen, wat anders dan we gewend zijn, maar ook een heel mooi beeld gaf. We zijn met zijn vieren goed het nieuwe jaar ingegaan en hebben een gezellige avond gehad. Op nieuwjaarsdag hebben we laat gebruncht, lekker uitgerust en de weekendmarkt bezocht. Onderhandelen hier, eten daar, eigenlijk is iedere markt hetzelfde, maar het blijft leuk, die hebbedingetjes bekijken en zo af en toe drie keer de waarde voor iets betalen, omdat ze het eigenlijk gewoon nodig hebben hun gezin te onderhouden. Weer fit en fruitig stond de volgende dag een trekking op het programma, een wandeling van meer dan 13 kilometer door de bergen en natuur, waar we enkele kleine traditionele noord-Thaise dorpjes passeerden die leefden van de omzet die hun kool plantages opbrachten. Het heeft onze mindset weer verfrist, waardoor we met beide benen op de grond blijven staan. Wat mogen we onszelf gelukkig prijzen dat we in een ontwikkeld land op zijn gegroeid. Zoals ik al eerder zei: het eten hier maakt me ook gelukkig, ik zou wel eens willen weten hoe zo'n curry klaar wordt gemaakt, welke kruiden gebruikt worden om een simpele heldere soep zoveel smaak te geven. Gelukkig reis is samen met Renée, die maar al te graag een kookcursus zou willen volgen. De kookklas van Mama Noi bracht ons uitkomst. Zij hebben een heel grote kruiden- en groente tuin, alles vers zodat we hier de dag gezond door konden komen en meer te leren over de Thaise keuken. Ieder mocht drie Thaise gerechten uitkiezen die hij of zij klaar wilde maken, waarvan één een currygerecht was, zelfs het maken van de currypasta zelf. Met veel plezier, goede tips en lekkere zelfgemaakte maaltijden zijn we de dag doorgekomen en werden we weer terug naar ons hostel gebracht met een Thais kookboek en een gevulde maag. We hebben in een maand tijd een goede indruk van Thailand gekregen, hebben heel wat kunnen zien en doen. Genoten van de natuur, cultuur, en eten. We hebben er veel leuke mensen ontmoet, met ze gelachen, interessante gesprekken gehad en ons verbaasd over hoeveel mensen van elkaar kunnen verschillen. Thailand biedt nog veel meer aan natuur, cultuur, stranden en traditie, maar toch is het tijd om ons te verplaatsen gezien we het land uit moeten (visum verloopt), dus op naar de volgende bestemming: Cambodja, begrensd door Thailand, Laos, Vietnam en de Golf van Thailand (oceaan).